تندیس عشق و اندیشه

واقعا نمیدونم چطور آدما میتونن به راحتی زخم بزنناینکه بدون فکر کردن یه حرفی رو بزنن و واپه رو تو دهنشون سبک و سنگین نکنناونایی که تو یه جایگاه اجتماعی خاص هستن بیشتر اینجورن انگاربا خودم فکر کردم چطور میتونن از پس مسئولیتش بر بیانچطوربعدا میتونن جواب زخم هایی که ززدن رو بدن؟چطور انقدر راحتن؟و به این فکر کردم این روزا کمتر کسی هست کهیک انسان واقعی باشه :)))....بازگشت خشنی بود؟موضوعات مرتبط: دست نوشته های منبرچسب‌ها: آدما , زندگی , حرف , زخم تندیس عشق و اندیشه...